Chiba Takusaburō

Uit GeschiedenisJapan
Chiba Takusaburō

Chiba Takusaburō.jpg

Persoonlijke gegevens

Geboren: 17 juni 1852
Geboorteplaats: Shirahata, Japan
Overleden: 12 november 1883

Chiba Takusaburō (17 juni 1852- 12 november 1883) was een liberale politieke activist ten tijden van de late Tokugawa periode tot de vroege Meiji periode. In zijn zoektocht naar een eigen identiteit ,tijdens de chaotische Meiji Restauratie, genoot hij van een zeer brede opleiding. Chiba Takusaburō had een achtergrond in confucianistische, boeddhistische, methodologische christelijke studies en in westerse geneeskunde. Chiba zette zich in voor de rechten en de vrijheid van het volk. In Itsukaichi verzamelde hij de ideeën van de lokale Gakugeikōdankai en zette deze om in werken als 'Treatise on the kingly way' en een eigen versie van de constitutie. Op 12 november 1883 stierf hij aan de gevolgen van tuberculose.

Achtergrond

Het jaar 1868 luidde een nieuw tijdperk in, namelijk de Meiji periode. De principes van het nieuwe Meiji bestuur werden bekend gemaakt op 6 april 1868, het werd uitgegeven als 'de eed in vijf artikelen'. Deze eed werd zeer vaag verwoord maar enkele duideijke standpunten waren herkenbaar. Een artikel stelde dat er een bestuur zou zijn met een brede inspraak, dit was echter de theorie. In praktijk werd de Meiji regering gedomineerd door de oude elite, met name door leden van de Satsuma en Chōshū han. In de jaren 1870 lokte de toenmalige regering veel politiek protest uit. Uit deze ontevredenheid ontstond de Jiyu Minken Undo, een beweging die zich in zetten voor de rechten van het gewone volk (maar later radicaliseerde). Deze beweging diende een petitie in bij de Meiji regering met de vraag een nationaal parlement te vormen. Dit voorstel werd eerst door de regering verworpen.[1] Deze frustratie zorgde dat de Jiyu Minken Undo ontevreden bevolking gemobiliseerd werd. De politieke spanningen waren zelfs voelbaar voor kleine dorpjes zoals Itsukaichi.

Jeugd

Chiba Takusaburō werd op 17 juni 1852 geboren in het dorpje Shirahata, zijn gezin behoorde tot de lagere samoeraiklasse. Zijn geboorte werd echter voorafgegaan door enige tumult. Chiba's vader slaagde er namelijk niet in om nakomelingen te verwekken met zijn echtgenote. Hij hertrouwde maar dit bleek ook geen succes te zijn, ook dit was een kinderloos huwelijk. Met een gezondheid die steeds slechter werd, ging Chiba's vader wanhopig op zoek naar een erfgenaam. Het koppel besloot om een kind te verwekken bij de concubine van de man, deze werd inderdaad zwanger. De gezondheid van de man daalde aan een razend tempo, hij voelde zich genoodzaakt om een mannelijke opvolger te vinden voordat hij stierf. Het koppel adopteerde dan een jongen uit de Shimizu familie, hij kreeg de naam Rihachi Chiba [2] en tevens het opvolgingsrecht. Niet lang na de adoptie werd het kind van de concubine geboren, dit kind was Chiba Takusaburō. Kort na zijn geboorte stierf Chiba's vader.

Vervolgens werd Chiba op 3-jarige leeftijd weggeplukt bij zijn biologische moeder om te gaan leven bij Sada, de tweede echtgenote van zijn vader.

Op 12-jarige leeftijd ging Chiba studeren bij Ōtsuki Bankei[3]. Hij verhuisde naar de slaapzalen van Yōkendō, een Sendai-han school. Hier studeerde hij totdat zijn studies abrupt werden onderbroken door de Restauratie oorlog in 1868-1869.

Boshin oorlog (1868-1869)

Op 17-jarige leeftijd nam Chiba deel aan de Boshin oorlog. Nadat hij zich als infanterie had aangemeld, werd hij naar Shirakawaguchi gezonden. Zo hij steunde de troepen in de noordelijke gebieden van Sendai die de troepen van de Satsuma- Chōshū alliantie weerstand boden. Op zulke jonge leeftijd had Chiba tot tweemaal toe naar de wapens moeten grijpen. Zijn eenheid werd echter verslagen. Nu stond hij bekend als een rebel en besloot terug te keren naar zijn geboortestad. Hier werd de jonge Chiba met verstomming geslagen wanneer hij er achter kwam dat zijn leraar Ōtsuki Bankei gearresteerd en opgesloten was en dat de domein regering was ingestort. Uit vrees voor vervolging besloot Chiba onder te duiken.

Zwerver

Bisschop Nikolai

Een maand nadat het Meiji tijdperk werd ingeluid (de late herfst van 1868), begon Chiba met zijn studies geneeskunde in Matsushima (vlakbij Sendai) bij Ishikawa Ōsho[4] wiens op zijn beurt Nederlandse geneeskunde gestudeerd had in Nagasaki. Chiba's studies werden echter vroegtijdig onderbroken door de arrestatie van Ishikawa Ōsho. De Meiji regering stelde Ishikawa verantwoordelijk voor de misdaad van 'het verlenen van hulp aan de shogun'.

Chiba verliet Matsushima en zette koers naar Kesennuma, waar hij Kokugaku studeerde met Nabeshima Ichirō als leermeester. De nadruk werd er erg gelegd op het goddelijk karakter van de keizerlijke voorouders, het directe gezag van de keizer en andere aspecten die de essentie van de Meiji restauratie belichamen.

4 jaar later (1872) sloeg Chiba weer een nieuwe richting in, hij begon te studeren bij een Pure Land Buddhist priester, Sakurai Kyōhaku. Deze studies deed hij ten tijde van de haibatsu kishaku campagne [5], die het boeddhisme zware klappen toebracht. Zijn boeddhistische studies waren van korte duur, na amper 5 maanden zette hij deze stop. De reden hiervoor is dat hij in aanraking kwam met het christendom.

Volgens Cary Otis en Richard Devine begon Chiba in 1872 te werken onder John Sakai, een aanhanger van de Russisch orthodoxe kerk in het kleine dorpje Izuno. Om zijn religieuze kennis uit te breiden, trok Chiba naar Tokio om er te studeren bij de Russisch orthodoxe bisschop Nikolai. Er zijn geen harde bewijzen gevonden over het doopsel van Takusaburō, maar de twee eerder vernoemde schrijvers menen dat Chiba hierna is terug te vinden in Sendai als Peter Chiba. Daar hielp hij John Sakai en Paul Tsuda in hun christelijke groep. In 1874 stuit de bijbel verkondigende Chiba echter op problemen. Meermaals had Chiba disputen met lokale boeddhisten en shintoïsten. Deze disputen leidden Chiba uiteindelijk in een conflict met de lokale wetshandhavers. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 100 dagen. Ook binnen de muren van de gevangenis verkondigde Chiba het christendom. Na zijn vrijlating in mei 1874, keerde Chiba onmiddellijk terug naar de groep van Tsuda en Sakai. Hier vertrok hij weer na enkele maanden naar Ochanomizu, om er te studeren onder het gezag van Bisschop Nikolai.

Spirituele crisis

In de lente van 1875 maakte de leergierige Chiba Takusaburō een drastische verandering, hij trok naar de Ichigaya academie om lessen te volgen van Yasui Sokken (1799-1876). Yasui Sokken[6] was een confucianistische geleerde en stond bekend als een anti-christelijke polemist. Waarom Chiba dit deed en de impact die Sokken had op zijn gedachtegang zijn onbekend. Al bij al was dit ook slechts een korte tussenstop voor Chiba, Sokken stierf namelijk 10 maanden na Chiba's aankomst.

Na Sokkens dood studeerde Chiba katholicisme bij de Rooms-katholieke priester François-Paulin Vigroux [7]in 1877. Met de Heilig Hart kerk in Yokohama als thuisbasis, legde de priester maandelijks een traject af van enkele grote steden om daar de Bijbel te verkondigen. In deze periode legde Chiba het eerste contact met het stadje Istukaichi, het is dus zeer waarschijnlijk dat Chiba de priester vergezelde op zijn maandelijkse tochten.

Het duurde echter niet lang voordat Chiba nogmaals besloot een nieuwe richting in te slaan. Hij studeerde westerse wiskunde bij Fukuda Riken. Hierna gaf hij lezingen over klassieke Chinese werken in een Methodistische school (die later Aoyama Gakuin werd). Tevens raakte hij betrokken bij een mislukte zakenonderneming in Kōjimachi, Tokio.

Latere leven in Itsukaichi

Vanaf april 1880 vestigde Chiba zich in Itsukaichi. Het stadje trok vooral zijn aandacht door de Gakugeikōdankai. Hij werd er leerkracht in de lokale lagere school, Kannō Gakkō. In 1881 werd hij benoemd tot schoolhoofd van de lagere school.[8] Van 1880 tot 1881 werkte hij aan zijn versie van de constitutie, zijn essay 'The way of the king' schreef hij tijdens de herfst van 1882. Deze twee werken zijn echter niet volledig zijn werk, ze zijn eerder een verzameling van de ideeën van de Gakugeikōdankai die hij op zijn beurt weer uitwerkte en neerschreef. In 1882 besloten veel leden van de discussiegroep zich officieel bij de Jiyūtō te voegen.Volgens Richard Devinde deed Chiba dat echter niet, zijn alarmerende gezondheid belette hem hiertoe. Volgens Daikichi Irokawa zijn er echter wel documenten van de Jiyūtō te vinden met Chiba's handtekening. Als hij dan toch met deze beweging betrokken is geweest, is dat hoe dan ook niet van lange duur geweest door de gezondheid van Chiba.

Gedwongen door zijn steeds verslechterende gezondheid besloot Chiba zich terug te trekken naar de Kusatsu warmwaterbronnen ten noorden van Itsukaichi. De tuberculose vorderde steeds verder waardoor Chiba in 1883 gehospitaliseerd werd in het ziekenhuis dat verbonden was aan de Universiteit van Tokio. Daar stierf hij op 12 november 1883, op 33-jarige leeftijd.


Gakugeikōdankai

De Gakugeikōdankai was een lokale discussiegroep in Itsukaichi die rond 1880 zijn hoogtepunt bereikte. De groep bestond uit een 30-tal leden uit verschillende sociale klassen; dokters, leerkrachten, boeren, timmerlieden en plaatselijke ambtenaren kon men in de rangen van de Gakugeikōdankai terugvinden. Door de Gakusei [9] werd de scholingsgraad van de lagere bevolkingsklassen opgekrikt. Zodanig werden Itsukaichi en de Gakugeikōdankai een steeds belangrijker punt waar intellectuelen, maar dus ook de doorsnee bewoners, samen konden komen en politieke problemen of filosofische vraagstukken bespreken. In tegenstelling tot andere discussiegroepen was de Gakugeikōdankai niet politiek actief (hoewel enkele leden later wel zich aansloten bij de Jiyūtō). Het was een eerder filosofisch getinte groep, politiek actief zijn ze nooit geweest.

Chiba was een zeer actief lid in deze discussiegroep, hij zorgde er voor de nodige intellectuele stimuli voor de andere leden. De Gakugeikōdankai was echter geen éénrichtingsverkeer, Chiba zelf kreeg ook nieuwe inzichten voorgeschoteld. Het concept van de 'natuurlijke rechten'[10] is een voorbeeld hiervan, Chiba vond tevens dat de Meiji regering de Japanse bevolking haar van deze rechten beroofde. Tevens drukte Chiba uitbundig het belang van een grondwet en een parlement, die beloofd waren door de Meiji regering.

Na enkele maatregelingen die de Meiji regering troffen, die vooral de vrije meningsuiting van de media en bevolking troffen, vond Chiba Takusaburō dat de Gakugeikōdankai het heft in eigen handen moest nemen. Om de belangrijkheid van een nieuwe constitutie en de vrijheid van de bevolking te waarborgen, schreef Chiba samen met de discussiegroep een eigen versie van de constitutie.

Het was geen bijzonder zicht om zo'n groep terug te vinden in lokale dorpjes, de Gakugeikōdankai was namelijk één van de honderden groepjes die vraag hadden naar een constitutie en een parlement.

Eigen versie van de constitutie (1881)

Na een ontmoeting met enkele leden van de Bushū konshin kai en na een kopie te hebben ontvangen van de Ōmei Society's versie van de constitutie, begon Chiba met zijn eigen onderzoek omtrent constituties. Hij baseerde zich op westerse schrijvers en hoopte zo deze Europese/Amerikaanse ideeën te gebruiken om Japan zo te democratiseren.

In zijn constitutie (1881) beschreef Chiba het volgende model: Een parlement bestaande uit twee kamers, waarvan één kamer niet-verkozen leden had. De criteria om lid te worden van de 'niet-verkozen' kamer waren echter omgedraaid, leden van de 'verkozen' kamer hadden als eerste recht om tot deze kamer te betreden. De aristocratie en de keizer hadden pas als laatste dit recht.

Het gerecht kreeg ook een aanpassing binnen deze constitutie, een inverdenkingsgestelde persoon kon pas schuldig bevonden worden nadat een jury hem daartoe veroordeeld had. Zo konden zware straffen niet onmiddellijk worden uitgedeeld.

Bronnen

Boeken:

Cary, O. (1909). History of Christianity in Japan Volume I: Roman Catholic and Greek Orthodox Missions. Curzon Press.

Duus, P. (1998). Modern Japan (second edition). Houghton Mifflin Company.

Huffelman, J.L. (2004). Modern Japan: A History in Documents. Oxford University Press.

Irokawa, D. (1985). The Culture of the Meiji Period. New Jersey: Princeton University Press.

Jansen, M.B. (2000). The Making of Modern Japan. Belknap Press of Harvard University Press.

Vande Walle, W. (2007). Een geschiedenis van Japan: Van samurai tot soft power. Uitgeverij Acco.

Artikel:

Devine, R. (1979). The Way of the King: An Early Essay on Government. Monumenta Nipponica Vol 34, Sophia University.

Internet:

Onbekend. (Geraadpleegd op 14/4/2016). Wikipedia: Chiba Takusaburō. https://en.wikipedia.org/wiki/Chiba_Takusabur%C5%8D

Voetnoten

  1. Onder druk van de bevolking beloofde de Meiji keizer dat er een parlement gevormd zou worden.
  2. Voorheen heette het kind Shimizu Hikoemon.
  3. Ōtsuki Bankei was een fervent voorstander van het openen van het land voor westerse invloeden. Hij studeerde confucianistische proza,poëzie en westerse artillerie bij Sakuma Shōzan. Na de aankomst van Commodore Perry in 1853, was hij een belangrijke spreker voor het eindigen van de nationale gesloten houding. Tijdens de Restauratie Oorlog in 1868 hielp hij in de onderhandelingen om een alliantie te vormen die weerstand zou bieden tegen de Satsuma- Chōshū troepen. De Satsuma- Chōshū troepen behaalden echter de victorie en Bankei werd gearresteerd.
  4. Ishikawa Ōsho (1824-1882), zijn studies in Nederlandse geneeskunde werden begeleid door Itō Genboku en enkele Nederlandse dokters te Nagasaki. Tijdens de problematiek die leidde tot de Meiji Restauratie, koos Ishikawa ervoor om zich aan de kant van de Shōgun te scharen.
  5. Haibatsu kishaku, een beweging die in de tweede helft van de 19de eeuw het doel had om het shintoïsme volledig te scheiden met het onreine boeddhisme. In 1872 werd deze beweging tot een halt geroepen.
  6. Yasui Sokken (1799-1876), was de auteur van het werk Benmō, een werk dat zeer veel kritiek leverde op het christendom.
  7. Een lid van 'The Paris Foreign Mission Society', die aankwam in Japan in 1873.
  8. Op 6 juli 1881 vaardigde de gouverneur van de prefectuur Kanagawa een edict uit dat alle politieke activiteiten in scholen verbande. Uit protest nam Chiba datzelfde jaar ontslag.
  9. Een hervorming op het vlak van het onderwijs, alle inwoners van Japan moesten verplicht naar school gaan.
  10. Dit zijn rechten die de mens van bij zijn geboorte verkrijgt.